از اون سال ها 15 سال میگذره . معصومم توی یه روز تابستون که برای من از همه زمستونا سرد تر بود پا روی همه بچه گیمون گذاشت ؛ چشمای درشتشو روی همه این خاطرات بست و رفت . نمیدونم واقعآ  فراموش کرد یا نتونست اشکای جمع شده تو چشمای سبزمو  زمانی که بله رو به تکیه گاه زندگیش  گفت نبینه .

 چه هلهله ای بود اون شب .. چقدر همه شاد بودن .. خدا من چی کار می کردم اونجا ؟

خیلی سخت بود ببینمو حرفی نزنم . خیلی سخت بود پا روی تمام رویا هام بذارم ولی گذاشتم .........